Bladblazers
7.29 heit de klok geruisloos zonder dat ik er weet van heb, want ik lig mijlen ver in dromenland. Precies het goede domein voor een avondmens als ik. Het schijnt bewezen dat avondmensen intelligenter zijn dan andere soorten, wetenschappelijk bewezen support voor mijn bioritme. Laat ik dit keer eens de wetenschap omarmen.
7.30 uur en de wereld staat op z’n kop, mijn schaapjes hossen wreed door een verloren land, de witte voetjes struikelen in spagaat, de ogen wanhopig verwilderd en verre van zoet. Het tij van de bladblazer is onherroepelijk gekomen en treft mij in weerloze staat.
Je moet weten dat ik op een hemels plekje woon. Een rustige straat met uitzicht op het Reitdiep, zalig vaarwater voor vliedende meermasters die naar het wad willen of een rustplek in de Noorderhaven als zij van de andere kant komen. Een genot voor het oog en oor als deze jongens dralen voor de brug, totdat de burgwachter het belieft doorgang te verlenen. Schippers hebben alle tijd. Water geeft rust. Ik koekeloer naar het vaartuig tussen twee grote flats door, een daalders plekkie voor hartje centrum van de mooiste stad van het noorden. Sorry Friezen, Ljouwert is leuk, maar haalt het niet. Die flats, daar gaat het nu even om. Een samenballing van bewoners bijeengepakt op luttele vierkante meters, het grijs en het groen in beheer tegen servicekosten. Daar wordt nadrukkelijk bewezen dat die centen goed besteed worden en dat er voor gewerkt wordt. Mannen moeten kabaal maken als ze doen. Opdat anderen, vrouwen vooral, zien dat zij betekenisvol zijn en er toe doen. Ik doe dus ik besta!
Ook voor particulieren is de bladblazer een hype geworden. Vele mannen gaan op zaterdag, voordat ze de bolide door de wasstraat doen, bladblazen. Hun tuin wordt gekuist van blad en andere ongerechtigheden. Hoewel ik zelf meer van de Franse slag ben, ook in mijn tuin en die stijl ook de natuur recht vindt doen, wil ik het wel laten dat een ander er een buitenkamer van maakt met Gamma-zithoek en loungekussens. Een inmiddels ex-buur presteerde het om als nieuwkomer alle groen en bloei eruit te slopen, het gehele buiten vervolgens te laten betegelen, om er een immense tuindekkende vierkante parasol te plaatsen en een dito immense tafel met acht plastic stoelen en een barbeknoei. Zo, thats it. Lekker onderhoudsarm, niks meer aan doen. Hoppa, kom maar door met die karbonades. Hoe men zijn tuin wil inrichten en onderhouden is niet mijn zaak, maar wel de herrie waarmee het gepaard gaat. Die reikt over de schutting en teistert mijn woongenot. Vluchten kan niet meer, het liedje van Frans Halsema en Jenny Arean popt geruisloos op in mijn herinnering. Het heeft inderdaad ook geen zin om naar het platteland te vlieden en daar een buurtloze rust te vinden. Daar zijn er de gierende boeren die bedrijfsmatig hun land exploiteren, met denderende tractoren langs de kortste weg naar hun land scheuren, van boerderij door dorpskern naar hun met landbouwgif te managen industrieterrein. Het domein van mijn lief is mij inmiddels bekend. Een bio-boer geeft ons wellicht soelaas, maar is nog te mondjesmaat vertegenwoordigd.
7.30 uur dus, de machine gaat aan. Ik probeer nog met de ramen dicht, maar de herrie gaat door elke kier. Een tuinman vermomd als maanmannetje houdt zijn slurf vooruit, oordoppen op en gaat een paar uren los op het parkeerterrein van de flat. Alle sprietjes, wilde anemonen, fluitekruidjes en meer natuur worden zonder pardon onderuit geblazen en netjes op een hoop bijeen gestuwd. Urenlang zit de buurt in de herrie van de bladblazerij voor het grotere doel, nl. een effen grijs parkeerterrein. Is er een recht op stilte? Als ik opgestaan ben en een kopje koffie heb gehad, ga ik even in gesprek met de pseudo-tuinman. Hij snapt mij wel en verwijst naar de vier bazen boven hem… Hij refereert ook nog naar het ecologische beheer dat een beetje in opkomst is, maar nog niet doorgedrongen bij de mainstream en ook niet in zijn bedrijf. De opdrachtgever van de baas van de baas van de maanman vindt het naar voor me, maar het is niet anders. Hun machines voldoen aan de normen en er is een opdracht tot ruimen gegeven, dus alles is rond. Is er een recht op stilte? De ouwerwetse tuinman die leunde op zijn schoffel, ik wil um terug!
Stijn
september 2019
