Fietsnomade

Onderweg van supermarkt naar huis, kwam ik deze man op zijn loopfiets tegen. Mijn mond zakte open van verbazing, dit zie je toch alleen in India schoot het door mij heen. Het was roetjekoud, en ik vroeg de man of hij daar geen last van had. Nee hoor, zei hij, als het regent is het veel moeilijker. Ik vroeg door, benieuwd naar het leven van deze reiziger. Hij had de trappers eraf gesloopt en er een loopfiets van gemaakt. Hij ging nu het zevende seizoen in. Tjonge voor mij de geboorte van een fietsnomade.

Uw tv is dood

De man op de fiets had in elk geval geen digitale problemen. Mijn huishouden op dit vlak was dusdanig houtje touwtje geworden dat mijn bureauwerk geheel tot stilstand was gekomen. De Ziggo-monteur was gezellig langs geweest maar zei dat ik alles goed had geinstalleerd. Omdat hij er toch was, fatsoeneerde hij een en ander in de meterkast waar bossen onnutte kabels hingen en hij de essentie op orde schroefde. Uw tv is dood verkondigde hij.

Nog een apparaat die het loodje had gelegd net als mijn laptop en mijn pc. Mijn smartphone hapert door de breuk in het glas maar ik vind dattie het nog even uit moet houden tot februari als zijn abo eindigt. Voor de astrologen onder ons, mijn Uranus staat pittig, neem daar Mercurius retrograde bij, dan weet je waarom.

Voorfietskosten

Met een overtollige tv van mijn ouders begon ik mijn missie. Ik kreeg er geen muziek in en gaf het op. Ik googelde voor hulp en kwam Student-aan-huis tegen. Een alleraardigste receptionist stond mij meteen te woord. Geen eindeloze keuzemenu met lange wachttijden en gedwongen achtergrondmuziek, maar gewoon een vriendelijke man met wie ik in enkele minuten een afspraak met Timo regelde voor zaterdag. U betaalt 9 euro voorfietskosten zei de vriendelijke stem en ik smolt. Daar wil je toch bij horen? Ikke wel.

Timo

Het was zaterdag 12 uur en daar ging de bel en ik zwaaide de deur verwachtingsvol open. 2 mannen voor de deur. Een vriend en Timo. Welkom allebei zei ik en ik zette Timo aan het werk en koffie voor Vriend. Het was nogal een waslijst waar Timo zijn tanden moeiteloos in zette. Roep gerust als je me nodig hebt, zei ik en koutte gezellig verder. Zo tussendoor deed hij dat ook en nadat Vriend weer de kuierlatten terug naar het oosten van de stad had genomen, concentreerde ik me samen met Timo op de laatste en moeilijkste klussen. Na anderhalf uur was zijn finale kwartiertje in zicht, belde hij zijn volgende klant om te waarschuwen dat ie wat later zou komen en resumeerde hij wat hij allemaal had gefikst en wat het zou moeten kosten. Het kwam op 78 euro, meen ik. Maar hoe heerlijk, alles doet het weer, zelfs de geluidsapparatuur na jaren van ijselijke stilte. Ik betaalde het bedrag met liefde en Timo vertelde dat hij nog nooit zo lang voor een klant had hoeven werken. Goh zei ik verbaasd, het was dus wel nodig. Hij zei dat hij meestal na 5 minuten al klaar was omdat het probleem een vergeten wachtwoord bleek. Ik snapte nu dat de voorfietskosten het verdienmodel is bij deze studenten. Bij mij had ie echt moeten puzzelen en zweten haha.

Ik werd meteen lid, al was het alleen al om de charme in onze samenleving te supporten. Bovendien wordt ik gevrijwaard van de voorfietskosten, die krijg ik kado. Nu ik dit weet en Timo ken, zal ik eerder aan zijn fietsbel trekken.