Kaf en Koren
Mijn maag draait zich om als we van elkaar wegdraaien en terwijl ik verder loop met het gebeten hondje trouw aan mijn zijde, bedenk ik wat ik beter had kunnen zeggen. Ik kwam de vrouw die een paar maanden geleden mij tot haar orde riep, weer tegen. We liepen langs haar woonboot en mijn hondje onaangelijnd los en blijkbaar heeft de vrouw daar de schurft aan. Ik moest mijn hondje onder appel houden beet ze me de vorige keer toe en ik ging in de verdediging door te zeggen dat dit de meest brave hond betrof die hier in de buurt te vinden is. Dat zeggen ze allemaal, gaf ze repliek en dat zal ook wel. Maar laat mijn Kaya me echt op mijn wenken bedienen. Het deed er echter niet toe, hier was iets anders gaande. Vandaag kon ik het niet laten om aan het voorval te refereren toen we haar passeerden. Oh je weet het nog zei ze, en dat vond ze een goede zaak. Klopt zei ik, je deed nogal onaardig. Ze hoefde ook niks van mij zei ze en dus niet aardig te doen. Opnieuw was ik verbaasd, wat een venijn spoot er uit haar. Dat verdraagt mijn maag slecht. Bij het wegdraaien van elkaar zei ik: “Toch een fijne dag gewenst niet aardige vrouw’. En mijn weg vervolgend dacht ik: ‘Maar je kunt het toch proberen om aardig te zijn?’
Het Grand
We hadden een uitje, Ellen en ik en gingen naar het Grand Theater, liefkozend als -het Grand- uitgesproken. Hier wordt experimenteel en avantgardistisch opgetreden en wij gingen naar de voorstelling over kamernood, Myrthe Sybenga zoekt een kamer van De Warme Winkel. Bij de entree werd Ellen bijna van haar sokken gelopen omdat een een goede plek op de tribune wilde bemachtigen. Ellen is Limburgse hoffelijkheid gewend en verbijsterde zich over deze Grunner uit de klei getrokken boersigheid. Een paar tellen later was het mijn beurt voor een confrontatie met de vrouwelijke versie van deze energie. Een grote grove vrouw zetelde zich naast mij en haar kont had amper het pluche geraakt of ze verzocht mij mijn jas uit haar gangpad te halen, terwijl ik daar al aanstalten toe maakte. Bah, de toon gezet voor een aimabele zit. Voor sommigen mensen in het vliegtuig kun je extra brede stoelen bestellen en dat was voor mijn buuf in het theater ook een idee geweest. Toen ik mijn mobiel pakte was zij daar meteen met haar verzoek om deze uit te zetten voor haar niet te verstoren kijkgenot. Dat ga ik zo doen antwoordde ik, maar ik wil eerst even een foto maken van het toneel. Tjeeminee wat een over de top assertief volk hier. Kunt u even uw jas van mijn schoot halen, sprak ik gedecideerd en wat tuttig mijn grens uit.
De Wolf is terug
Later in de week stond ik in een bomvolle zaal met vriendin Linda te genieten van De Wolff in EM2. Wat een band! Pablo de leadzanger kocht laarzen op Marktplaats en inde deze op het podium. We kregen de hele transactie mee en het concert werd vervolgd op de nieuwe aanwinst. Jullie moeten naar voren zei Linda tegen de jonge meiden, naar Pablo toe. Dat vind ik zielig voor mijn vader zei het meisje en wtf is Pablo. Na de eerste tonen, wist ze wie en gaat ze deze leadzanger nooit weer vergeten. Volle bak met ruig volk dat genoot van intens heftige muziek. Toch een sfeer van vrede, hier krijg je geen ruzie. Hier is het onverwachte koren.
Vikingen
Soms is het goed om in de geschiedenis te duiken om te snappen waar we vandaan komen. Ik volg op Netflix de serie de Vikingen, en hoewel ik in eerste instantie bij de veelvuldige strijdscenes het geluid uitdeed en in de versnelde versie doorspoelde, tegenwoordig kan ik er beter tegen. De reincarnatie sessie die ik eens bij Maarten Oversier deed, waarin mijn oorlogsverleden uit een vorig leven werd geschoond, heeft zeker bijgedragen aan de oplossing van mijn eerdere intolerantie, maar blijkbaar doet ervaring dat ook. Al die verschillende volkeren die de strijd aanbinden, vaak uit naam van God of de goden en op gruwelijke wijze hun vijanden mishandelen, het is van alle tijden, want ook nu is de wereld wreed. Verbeter de wereld en begin bij jezelf stond er eens op een tegeltje in mijn studentenkamer. Word jij nooit kwaad, vroeg een vriendin mij laatst. Het gebeurt zelden dat ik uit mijn slof schiet. Verbijstering heeft meestal voorrang bij mij, soms gevolgd door een vileine opmerking. Dat sta ik mezelf toe, moet kunnen. “Toch nog een fijne dag niet aardige mevrouw.”
