Gewoon komen, het hoort er allemaal bij

Ik zeg het maar vast hoor, zei ze. Ik kan niet komen voor de opstelling volgende maand, want ik heb dan zo’n vol programma, dat kan ik niet aan met mijn burn-out. Ze zou namelijk s’avond naar het midden van het land om de volgende dag op haar kleinkind te passen.

Schor en zonder stem

Toen ik voor de eerst keer naar datzelfde midden van het land moest voor een cursus bij Phoenix, begaf mijn stem het de dag ervoor. Ik kon geen woord uitbrengen, was helemaal schor. Hoe zou ik deel kunnen nemen, overmacht! Dacht ik. En ik belde met het befaamde opleidingsinstituut en kreeg de receptioniste aan de lijn, die mij vol begrip te woord stond, terwijl ik mijn afzegging fluisterde. Ik haal even Wibe erbij zei ze, alles gaat via hem. In een mum van tijd kreeg ik de ‘boss himself’ aan de lijn, Wibe Veenbaas, de trainer van mijn opleiding en oprichter van Phoenix-opleidingen in Utrecht. Hij hoorde mijn fluisteren kort aan en antwoordde kordaat: ‘Gewoon komen hoor, het hoort er allemaal bij’. Flubbergasted en overruled tegelijkertijd, hing ik op. En erna wisselden mijn stemmingen zich af, emoties en gedachten schoten door mij heen. Ik voelde mij ergens niet serieus genomen en hoe moest dat nou zonder stem. Anyway, ik gaf me over en ik ging de volgende dag naar Utrecht. Ergens had ik gehoord: ‘Je hoort erbij, hoe dan ook.’

Je hoort erbij

In de loop van de cursusdag, ik kwam in een warm bad en voelde me welkom, kwam mijn stem terug. Het was het begin van een reis die mij altijd bijblijft: De reis naar binnen waarbij je de held bent van je eigen verhaal. Zo zag ik Wibe familie-opstellingen geven waar mijn mond van open viel. Een werkwijze die zo zielsdiep raak was, ik was opnieuw flubbergasted. En ik dacht: Dat kan ik nooit!’ En ook die gedachte ging voorbij. Dat duurde wel even hoor, eerlijk is eerlijk. Ik liet het los dat ik iets moest worden en gaf me over aan de geestelijke familie die Phoenix voor me werd. Zij sprak een taal die mij raakte. Op enig moment wist ik dat ik Wibe inderdaad nooit zou kunnen kopiëren en ook dat dat niet de bedoeling was. Maar dat ik mijn eigen lied kon zingen in de wereld.

Vertrouwen

Tegen mijn klant zei ik woorden van gelijke strekking, zoals Wibe eens bij mij deed. Op mijn manier en afgestemd op haar, vroeg ik haar te komen vanmorgen, op onze eerste afspraak. In het vertrouwen dat in de ontmoeting zich het welkom zou aandienen, ook voor haar.